|
|
 |
Obecnie stosuje się 4 wersję protokołu komunikacyjnego IP - IPv4. Wykorzystanie tej wersji jest możliwe niezależnie od technologii łączącej urządzenia sieciowe i jest w powszechnym użyciu. Dlatego też, zapotrzebowanie jest tak ogromne, że zaczyna brakować nieprzydzielonych adresów
W IPv4 adres IP to liczba 32-bitowa (od 0 do 4294967295), zapisywana w porządku big endian. Liczby w adresie IP nazywają się oktetami, ponieważ w postaci binarnej mają one osiem bitów. Te osiem bitów daje w sumie 256 kombinacji, więc każdy oktet przedstawia liczbę od 0 do 255.
Najpopularniejszy sposób zapisu adresów IP, to przedstawianie ich jako 4 dziesiętnych liczb od 0 do 255 oddzielonych kropkami.
Na przykład: Adres Wikipedii widziany jest przez komputery w postaci liczby 32-bitowej: 3482223596.
Po podziale adresu IP na cztery oktety, otrzymujemy adres zapisany binarnie: 11001111 10001110 10000011 11101100
Po przekształceniu do postaci dziesiętnej otrzymujemy: 207 142 131 236
Adres IP Wikipedii w wersji IPv4 wygląda następująco: 207.142.131.236
Istnieje także pojęcie jak maska. Maska to liczba służąca do numerowania interfejsów sieciowych podłączonej do sieci. Np.:
Komputer1 192.168.1.1
Komputer2 192.168.1.2
Komputer3 192.168.1.3
IPv5
Piąta wersja, IPv5 mająca rozszerzyć możliwości poprzedniczki nie zdobyła popularności, protokół ten znany jest szerzej pod angielską nazwą Internet Stream Protocol.
Został stworzony by działać razem z IPv4, a nie zastępować go. Używa tego
samego schematu adresowania oraz ramkowania warstwy danych.
ST to strumieniowy protokół czasu rzeczywistego, używany
do transmisji dźwięku, obrazu oraz do rozproszonej symulacji. Gwarantuje QoS.
Protokół ten nie był nigdy używany na szeroką skalę, ale jego rozwiązania
zostały zaimplementowane w 6 wersji protokołu IP.
|
|
 |
|
|
|
|
