Sieciowa karta interfejsowa (ang. Network Interface Card - NIC) - urządzenie warstwy łącza danych w modelu OSI. Główną funkcją karty sieciowej jest umożliwienie stacji roboczej podłączenia do sieci. Umieszcza się ją w slocie znajdującym się się na płycie głównej komputera, bądź w urządzeniu peryferyjnym. Każda karta sieciowa posiada unikatowy numer zwany adresem MAC (ang. Media Access Control) służącym do kontroli komunikacji i identyfikacji stacji roboczej w sieci. Karta sieciowa pracować może tylko w jednym standardzie np. Ethernet. Nowoczesne karty sieciowe posiadają własny procesor oraz własną pamięć RAM. Niektóre karty posiadają możliwość podłączenia programowalnej pamięci PROM, pozwalającej na załadowanie systemu operacyjnego z sieciowego serwera.   Rozróżniamy karty pracujące z prędkościami 10 Mb/s, 100 Mb/s czy 1 Gb/s oraz automatycznie wykrywające prędkość sieci i dostosowywujące się do niej.